by Jenny van Aalten | nov 5, 2015
Het huis en de meubels. Opvoeden is een mooie taak en soms juist een lastige taak. We willen als ouders het graag goed doen en deze aanname heb ik ook, ouders willen trots zijn op hun kinderen en ze positief beïnvloeden. De opvoedtaak verandert met het kind mee, vooral als het kind ouder wordt. Jongere kinderen hebben de behoefte aan constante leiding en zijn bereid deze hulp te accepteren. Pubers zijn minder duidelijk over wat ze van hun ouders willen en geven soms tegenstrijdige signalen. De rol van de ouder is dan ook minder duidelijk. Wat heeft deze opvoedtaak eigenlijk te maken met de titel van deze blog? Tijdens gesprekken in mijn praktijk en ook in andere situaties maak ik graag gebruik van metaforen. De betekenis van een metafoor is: beeldspraak gebaseerd op vergelijking, waarbij een woord in een niet-letterlijke betekenis wordt gebruikt. Ik wil in deze blog dan ook graag deze opvoedrol begrijpelijkere maken met de metafoor ‘het huis en de meubels’*. Het huis en de meubels. Wanneer kinderen geboren worden, zijn ze als een huis zonder meubels. De ouders, liefhebbende en zorgzame mensen, hebben het huis zorgvuldig ingericht door heel veel aandacht aan de verschillende details te geven: waar plaatsen we de bank, de stoel, het bed, de tafel? Welke kleur verven we de muren? En welke kleur past bij de stoel, de gordijnen, enzovoort? Leggen we plavuizen of laminaat? Wanneer kinderen vervolgens pubers worden, nemen ze het huis over en maken het tot hun eigen huis. Sommigen zullen alle meubels eruit gooien of verplaatsen ze. De muren worden in andere kleuren geschilderd. Er komt een kleed...
