by Jenny van Aalten | apr 21, 2016
Deze blog gaat over het kind als jonge mantelzorger. Wanneer zorgt een kind en hoe kan de omgeving het kind ontzorgen? Een aantal maanden geleden werd ik door een onderwerp van een netwerkbijeenkomst geraakt. Het ging over mantelzorg en dan met name rondom ouderen. Hier stelde ik al de vraag en hoe is dat voor kinderen als ze mantelzorger zijn? Wie ondersteunt de kinderen en houd het kind in de gaten? Na de bijeenkomst bleven deze vragen steeds bij mij terug komen. Ik wilde hier een blog over schrijven en vooral over het kind en (mantel) zorg… en toch schoof ik dit steeds voor mij uit. Juist als moeder en kindercoach met ervaringen rondom dit thema, blijft het maar in mijn hoofd en houdt het mij bezig. Ik heb van dichtbij meegemaakt en ervaren wat ziekte en zorg binnen een gezin kan doen en veranderen. Er blijven maar vragen in mijn hoofd komen en met regelmaat zoek ik informatie op internet. Welke invloed heeft het op een kind om te zorgen? En wat kan het netwerk betekenen? Ik ben toch achter mijn toetsenbord gaan zitten en nu is de blog toch af… Wassen, strijken, uit bed halen, opvrolijken en zorgen dat het eten op tafel staat…Niet meteen het eerste waar je aan denkt als kind. Toch weten we allemaal dat kinderen, ook op jonge leeftijd op verschillende manieren taakjes en verantwoordelijkheden krijgen binnen het gezin. Bijvoorbeeld tafel dekken, zelf brood smeren, de was zelf in de wasmand gooien, een huisdier verzorgen. En wanneer ze ouder worden het op orde en schoon houden van hun eigen kamer, verzorgen van een maaltijd...
by Jenny van Aalten | nov 5, 2015
Het huis en de meubels. Opvoeden is een mooie taak en soms juist een lastige taak. We willen als ouders het graag goed doen en deze aanname heb ik ook, ouders willen trots zijn op hun kinderen en ze positief beïnvloeden. De opvoedtaak verandert met het kind mee, vooral als het kind ouder wordt. Jongere kinderen hebben de behoefte aan constante leiding en zijn bereid deze hulp te accepteren. Pubers zijn minder duidelijk over wat ze van hun ouders willen en geven soms tegenstrijdige signalen. De rol van de ouder is dan ook minder duidelijk. Wat heeft deze opvoedtaak eigenlijk te maken met de titel van deze blog? Tijdens gesprekken in mijn praktijk en ook in andere situaties maak ik graag gebruik van metaforen. De betekenis van een metafoor is: beeldspraak gebaseerd op vergelijking, waarbij een woord in een niet-letterlijke betekenis wordt gebruikt. Ik wil in deze blog dan ook graag deze opvoedrol begrijpelijkere maken met de metafoor ‘het huis en de meubels’*. Het huis en de meubels. Wanneer kinderen geboren worden, zijn ze als een huis zonder meubels. De ouders, liefhebbende en zorgzame mensen, hebben het huis zorgvuldig ingericht door heel veel aandacht aan de verschillende details te geven: waar plaatsen we de bank, de stoel, het bed, de tafel? Welke kleur verven we de muren? En welke kleur past bij de stoel, de gordijnen, enzovoort? Leggen we plavuizen of laminaat? Wanneer kinderen vervolgens pubers worden, nemen ze het huis over en maken het tot hun eigen huis. Sommigen zullen alle meubels eruit gooien of verplaatsen ze. De muren worden in andere kleuren geschilderd. Er komt een kleed...
by Jenny van Aalten | okt 9, 2015
Wij, als opvoeders doen het verdorie gewoon goed! En wat is dan de reden dat we dat niet durven zeggen tegen onszelf of elkaar… Willen we dan nog meer en nog beter voor onze kinderen …? Is goed niet goed genoeg? Welk voorbeeld willen we laten zien aan onze kinderen, aan elkaar of juist aan onszelf? Helaas is het voor ons zo gewoon om maar te praten over de dingen die niet goed gaan. Of over wat een ander beter zou moeten doen. “Er zou meer aandacht moeten komen voor wat er goed gaat bij het opvoeden en ouders zouden elkaar vaker een compliment moeten geven. Dat blijkt uit een onderzoek van het Nederlands Jeugdinstituut onder ouders.” [1] Ik wil in deze blog vooral aandacht voor wat juist wel goed gaat! Iedereen die tijd doorbrengt met een kind, is een opvoeder of je nu ouder, leerkracht of een volwassenen bent. En weet dat je belangrijk bent voor het kind. Het kind zoekt een plaats waar het in vertrouwen, veiligheid en met liefde zichzelf mag zijn. Ouder als opvoeder… Hoe je het ook doet en wat een ander ook vindt… Jij als ouder hebt altijd de bedoeling om vooral voor je kind te gaan. Om alle tijd en aandacht aan je kind te schenken die het verdient. En je weet dat je kind niet alleen is, om die tijd en aandacht te ontvangen. Je hebt meerdere ballen in de lucht te houden. En toch vertrouw ik als mens erop, dat jij er alles aan zal doen om jouw liefde en zorg aan jouw kind te geven. Dus met de mogelijkheden...
by Jenny van Aalten | jul 19, 2015
Schatten zoeken op het strand! Het is voor de meesten van ons nu een periode van vakantie. Een tijd van rust, ontspanning en vooral terugkijken en vooruit kijken naar wie, wat en hoe je de dingen doet. Ik zelf ga deze vakantie (net als voorgaande jaren) graag naar de zee. Wat maakt het voor mij de plek waar ik zo graag ben? In mijn dagelijkse leven geniet ik van veel dingen in het leven, de natuur en de mensen om mij heen! En ook gebruik van quote, beeldspraak en metaforen vind ik geweldig. Ik associeer mijn ups en downs vaak aan de zee en het strand. In mijn prachtige werk als kindercoach leg ik regelmatig in gesprekken en oefeningen verband met de zee. Deze blog wil ik dan ook de verbinding tussen mijn favoriete plek en mijn werk maken. Lees het als inspiratie of gewoon als ontspanning! Het strand is voor mij een plek om tot rust te komen en ontspanning te vinden. De gedachten gewoon even te laten zijn, niets moet. Het is het ont-moeten van mezelf en elkaar. Bij de vloedlijn een goed gesprek voeren en luisteren naar de ander, de ander echt begrijpen. Of horen waar mijn eigen kind voor volgend schooljaar naar uitkijkt of juist lastig vindt. En nog waardevoller is voor mij bij de vloedlijn te zitten, met elkaar en juist geen gesprek kunnen voeren, omdat de golven het meeste geluid veroorzaken. Of juist even geen gesprek hoeven voeren… Bij elkaar zijn..zonder te praten en toch verbonden met elkaar. Het strand is een plek waar je passief en juist ook actief kunt zijn. Energie...
by Jenny van Aalten | mei 31, 2015
Wat kun je als ouder, leerkracht en begeleider doen om het zelfvertrouwen bij kinderen en pubers te laten groeien? Een interessante vraag voor mij als moeder (van puberkinderen) en ook zeker als kindercoach. Ik wil graag en wie niet… dat kinderen vol zelfvertrouwen de toekomst tegemoet gaan. Dat ze kunnen terugvallen op een stevige basis, ook in tijden dat het even minder goed gaat. Dat is de veerkracht van het leven. In deze blog wil ik graag positieve tips geven over het opgroeien met vertrouwen van het kind (basisschoolleeftijd) . Hiervoor zijn voor ouders en andere opvoeders een aantal basisprincipes. Speeltijd voor kinderen De bedoeling van speeltijd is het opbouwen van een warme vertrouwensrelatie, waarin sprake is van aandacht voor elkaar, interactie en communicatie op aansporing van het kind. Tijd dat je als ouder naast kinderen gaat zitten en hen laat bepalen wat er gebeurt, speciale tijd waarin niets van te voren is vastgelegd. Jouw kind neemt het initiatief, ervaart dat zijn idee goed is, leert het te onderbouwen, leert samenwerken en zich in te leven in de ander. Ideaal is dagelijks een moment met je kind, tijdens het uitlaten van de hond, autoritten, spelletje doen, spelen… Voordelen zijn dat je de rest van de dag waarschijnlijk beter naar je kind luistert en bewuster reageert. Als die warme, vertrouwelijke relatie eenmaal vorm begint te krijgen, leg je de basis voor het aanpakken van de zorgen van je kind. Probleemoplostijd met kinderen Vaak wanneer kinderen niet lekker in hun vel zitten, zullen ze dit alleen laten zien en niet er over praten. Met een warme relatie zul je als ouder...
by Jenny van Aalten | feb 22, 2015
Wat is het toch fijn om als kindercoach en als mens in gesprek te gaan met andere mensen. Zelfs als het even stil blijft, kan er nog veel ‘gezegd’ worden. Tijdens de kind- en oudergesprekken ontstaan er verrassende ontdekkingen. Hiervoor heb ik als kindercoach een mooie rol als volger van wat een ander aangeeft. Ik maak dan ook regelmatig gebruik van het veranderen van de kijkrichting van de ander. Hoe kijk je tegen een probleem aan? En wat als je van de andere kant het probleem bekijkt, hierdoor doorbreek je het doe- en denkpatroon. Het Dip en Dim denken zijn verschillende manieren om problemen te benaderen. En belichten een hulpvraag ook vanuit verschillende hoeken. Dip denken is het denken in problemen. Wanneer je hier als volwassene de nadruk op legt, voel je weerstand en willen kinderen het gesprek vermijden. Het kost veel energie en kinderen voelen zich aangevallen over het onderwerp. Doorpraten op de dip manier verergert het probleem, verzwaart en maakt het veel groter. Alles wat je aandacht geeft, groeit ook de negatieve dingen. Veel bruikbaarder is het Dim denken. Het Dim denken is denken in mogelijkheden. Ik vind het een uitdaging om met kinderen op zoek te gaan naar de mogelijkheden van de hulpvraag. De meeste kinderen ervaren dit aan het begin van een coachtraject als lastig. ‘Ik heb toch geen oplossing’. We zijn het eigenlijk ook niet gewend. Wanneer er iets gebeurt, willen we vooral weten hoe iets ontstaan is. Geweldig om te zien, horen, voelen dat tijdens het traject kinderen groeien en steeds meer oplossingen vanuit zichzelf ontdekken. Op deze manier vergroot het zelfoplossend vermogen...
by Jenny van Aalten | dec 8, 2014
Het is een hype! De laatste jaren kom ik steeds meer het woord coach tegen, een budgetcoach, een beweegcoach, een levenscoach… en nu ben ik zelf dan kindercoach. De manier waarop het begrip coach vormgegeven wordt en vooral de werkwijze waarop er inhoud aan gegeven wordt, is wel heel verschillend. Door mijn opleidingen en nu als kindercoach in mijn eigen praktijk, ben ik vooral gaan nadenken over wat een kindercoach is en soms kom iets tegen wat het vooral niet is. Een coach geeft geen advies en denkt de weg niet uit voor de ander. Ik merk om mij heen dat wij volwassenen heel goed denken te weten wat goed voor een kind is. Als professionals weten we heel goed hoe het kind zich volgens de ontwikkelingspsychologie ontwikkelt. En wat er allemaal vooral minder goed kan gaan met een kind. We denken en werken vanuit de kennis en wetenschap anno 2014. Ik wil hiermee vooral niet aangeven dat dit niet goed is. Het is voor mij alleen de vraag of het kind hier beter mee af is. We weten als ouders, grootouders, verzorgers, leerkrachten en hulpverleners natuurlijk vanuit onze eigen ervaringen en overtuigingen heel goed hoe kinderen zouden moeten zijn. Wij hebben onze verwachtingen. We denken graag voor onze kinderen en we praten graag over onze kinderen. En luisteren we ook echt naar onze kinderen? En hier kom je op het gebied van de kindercoach, ondertussen mijn gebied! Ieder mens (dus ook het kind) komt weleens in een periode waarbij het soms niet zo lekker gaat. Als kindercoach ga ik juist in gesprek met het kind, volg het kind...
by Jenny van Aalten | nov 14, 2014
Kennismaken Hoi, ik ben kindercoach Jenny. Dit mijn eerste blog en ik wil graag kennismaken met jou! Mag ik je een vraag stellen? Wat vind jij het laatste, leuke nieuws dat je hebt gehoord? Van wie hoorde je het en waar was je? Ik vind kennismaken een belangrijke stap om elkaar écht te leren kennen. Open staan en echte belangstelling voor elkaar hebben. Mensen zouden een gezonde nieuwsgierigheid naar elkaar kunnen gebruiken, om elkaar beter te leren kennen en daardoor meer respect voor elkaar te ontwikkelen. Iedereen wil het liefst zo goed mogelijk begrepen worden. En dat begint met, zelf zo goed mogelijk begrijpen, wat iemand anders bezighoudt of belangrijk vindt. Ook voor kinderen liggen hier mooie kansen. Hoe kun je dat doen en hoe kun je kinderen als ouder daar bij ondersteunen? Voor het kind en ouder… We komen allemaal weleens in een situatie waar we niemand kennen. Als je naar een nieuwe school gaat. Of als je uitgenodigd bent op een feest waar je niemand kent. Iedereen vindt dat moeilijk of je nou een kind of volwassene bent. Begroet iemand en noem je naam. Ben je verlegen? Vind je het stom om zomaar naar iemand toe te gaan? Dan is het ook wel super moeilijk om op iemand af te stappen. Maar als je het niet doet, moet je misschien heel lang wachten voor iemand naar jou toekomt. En bedenk je iedereen komt weleens in zo’n situatie. Je bent niet de enige die zich weleens verlegen voelt. Om een praatje te maken kun je een vraag stellen. Van te voren kun je een aantal vragen bedenken en deze...
by Jenny van Aalten | nov 6, 2014
Deze week een mooi artikel in een plaatselijke krant! Alles wat je aandacht geeft,...
